O 15 października jako Dniu Dziecka Utraconego mówi się w Polsce od 2004 r., a
w Stanach Zjednoczonych i niektórych krajach Europy od 1989 r.
W Polsce ponad 40 tys. rodziców doświadcza straty dziecka w wyniku poronienia, kolejne 2 tys. dzieci rodzi się martwo, około 5-u tysiącom nie będzie dane dożyć do 18-tych urodzin. Najbardziej niepokojący wydaje się wzrost przedwczesnej śmiertelności dzieci starszych Statystyki od roku 2005 wyraźnie wskazują wrastającą liczbę umierających dzieci i młodzieży w wieku 10-19 lat z powodów urazów, zatruć, wypadków i samobójstw.
W Polsce Organizacja Rodziców po Stracie i Rodziców Dzieci Chorych DLACZEGO
uznała, iż wyodrębnienie szczególnego dnia poświęconego problemowi rodziców,
którzy stracili dziecko, jest potrzebne.
Tęsknota, frustracja, poczucie winy i klęski - to uczucia, które towarzyszą
osieroconym rodzicom częstokroć do końca życia. Wiek dziecka oraz okoliczności
jego śmierci wiążą się z różnorodnymi problemami, które jeszcze bardziej
pogłębiają smutek i rozgoryczenie.
Rodzice z Organizacji DLACZEGO starają się obalić stereotypy związane ze stratą.
Uznają, że konieczność pożegnania się ze zmarłym dzieckiem jest niezbędna do
pełnego przeżycia żałoby. Niestety często w przypadku śmierci dzieci
nienarodzonych jest to niemożliwe, gdy szpital odmawia wydania, a nawet
pokazania ciała dziecka. W środowisku rodzinnym często powtarzany jest
frazes: „będziesz mniej cierpieć gdy nie zobaczysz dziecka”, podczas gdy
psychologowie uważają, że w pełni nie przeżyta żałoba może mieć negatywne
skutki w dalszym życiu.
Rodzice, którzy stracili dziecko w wyniku poronienia lub martwego porodu, spotykają się z brakiem procedur szpitalnych, z nieznajomością przepisów prawnych dotyczących zachowywania się personelu w takiej sytuacji, z niezrozumieniem ze strony osób duchownych, które to - mimo
wielkiego nacisku na obronę życia dzieci zagrożonych aborcją - całkiem
zapominają o tragedii rodziców dzieci poronionych, przedwcześnie zmarłych,
odmawiając pogrzebu.
Zwrócono uwagę na to, że zgodnie z Ustawą o Obronie Praw
Dziecka – nabywa ono wszelkie prawa w momencie poczęcia i niezależne od czasu,
w którym się rodzi, jest martwo narodzonym dzieckiem, którego ciało należy
potraktować z takim samym szacunkiem i godnością, z jakim traktuje się ciało
każdego zmarłego.
Przepisy Prawa nie zawsze jednak są respektowane przez osoby, które zajmują się
tworzeniem procedur i podejmowaniem decyzji w tak trudnych sytuacjach.
Rodzice po stracie dziecka skazani są na społeczny ostracyzm – co utrudnia
dotkniętym tragedią osobom odnaleźć się na nowo w społeczeństwie.
Nie chcemy się izolować; domagamy się szacunku objawiającego się chociażby
godnym traktowaniem ciała zmarłego dziecka. Prosimy również o szacunek dla
naszego pielęgnowania pamięci o dziecku, które odeszło.
Niech ten jeden dzień w roku, 15 października, stanie się dniem pamięci o tych
najmniejszych, których zabrakło.
Informacja została przygotowana przez rodziców, którzy stworzyli DLACZEGO -
Organizację Rodziców po Stracie oraz Rodziców Dzieci Chorych - Koło przy
Towarzystwie Przyjaciół Dzieci.
Więcej Informacji (w tym o rozpowszechnianiu bransoletek – cegiełek) można znaleźć na stronie internetowej www.dlaczego.org.pl
Zobacz też: Pogrzeb dziecka zmarłego przed narodzeniem (podstawy prawne i organizacja)
Rodzice po stracie dziecka z Trójmiasta i okolic
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz